§1

1. Każdy pacjent przebywający w Szpitalu, bez względu na wiek, może skorzystać z prawa do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej.

2. Krewni lub osoby wskazane przez pacjenta mają prawo do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej nad chorym w zakresie zgodnym z przyjętymi w Szpitalu zasadami.

3. W sytuacji gdy pacjent nie jest w stanie wyrazić swojej woli i nie posiada przedstawiciela ustawowego, dopuszcza się do sprawowania dodatkowej opieki nad nim przez osobę najbliższą.

4. Dodatkowa opieka pielęgnacyjna może być sprawowana pod warunkiem niezakłócania prawidłowego procesu udzielania świadczeń medycznych oraz spokoju i intymności innych pacjentów.

5. Dodatkową opiekę pielęgnacyjną, jednoczasowo, może sprawować jedna osoba.

6. Dostęp do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej może być ograniczony w określonych sytuacjach epidemiologicznych.

7. Korzystanie pacjenta z prawa do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej nie zwalnia personelu medycznego z opieki nad chorym.

§2

1. Przez dodatkową opiekę pielęgnacyjną rozumie się opiekę, która nie polega na udzielaniu pacjentowi świadczeń zdrowotnych.

2. Zakres dodatkowej opieki pielęgnacyjnej polega na:

1)      Zaspakajaniu potrzeb emocjonalnych tj. wspieraniu, rozmowie, przytulaniu,

2)      Pomocy w utrzymaniu higieny osobistej – wykonywaniu toalety ciała, pielęgnacji włosów, higieny intymnej, higieny jamy ustnej, goleniu, pielęgnacji skóry i paznokci,

3)      Pomocy w zmianie bielizny osobistej, ubieraniu się i rozbieraniu pacjentów,

4)      Zmianie pozycji ciała, pomocy przy siadaniu, wstawaniu z łóżka,

5)      Pomocy przy chodzeniu, wożeniu w wózku inwalidzkim,

6)      Podawaniu napojów, karmieniu – za zgodą personelu medycznego, lub pomocy przy tych czynnościach,

7)      Pomocy w zaspakajaniu potrzeb fizjologicznych.

3. Osoba sprawująca dodatkową opiekę pielęgniarską   ma możliwość , za zgodą lekarza lub pielęgniarki:

1)      Obecności przy wizycie lekarskiej swojego podopiecznego,

2)      Współuczestniczenia w procesie diagnostyki, leczenia, pielęgnacji, rehabilitacji, promocji zdrowia w zakresie wskazanym przez personel medyczny,

3)      Uczestniczenia w badaniach diagnostycznych (za wyjątkiem sytuacji epidemiologicznych , narażenia na promieniowanie jonizujące itp.).

4. Rodzaj i zakres dodatkowej opieki pielęgnacyjnej nad pacjentem określany jest przez lekarza prowadzącego i pielęgniarkę, indywidualnie dla każdego pacjenta.

5. Osoba sprawująca dodatkową opiekę nad pacjentem nie może żądać od Szpitala wynagrodzenia z tego tytułu.

§3

1. Opieki nie mogą sprawować osoby:

1)      Nietrzeźwe,

2)      Chore (z objawami infekcji),

3)      Nieprzestrzegające zasad higieny,

4)      Nieprzestrzegającego zasad i regulaminu obowiązującego na terenie Szpitala.

2. Osobie sprawującej dodatkową opiekę nad chorym nie wolno samowolnie stosować środków i zabiegów leczniczych, podawać leków, dokonywać zmian w diecie i zaleceniach lekarza/pielęgniarki.

3. Za szkody powstałe z winy osób sprawujących dodatkową opiekę pielęgnacyjną nad pacjentem odpowiedzialność materialną ponoszą odpowiednio te osoby.

§4

Sprawowanie dodatkowej opieki pielęgnacyjnej w każdej postaci, w przypadku pacjenta przebywającego w Oddziale Intensywnej Opieki Medycznej i Anestezjologii wymaga zgody personelu medycznego.

§ 1

1. Osoba w stanie terminalnym – określenie obejmuje pacjenta w dwóch sytuacjach życiowych:

1) Nieuleczalnie chorego, co do którego wiadomo z pewnym wyprzedzeniem o zbliżającej się chwili śmierci,

2) Pacjenta, który nagle znalazł się w sytuacji „ końcowej fazy życia”.

§ 2

1. Celem opieki nad pacjentem w stanie terminalnym jest osiągnięcie i utrzymanie jak najlepszej, możliwej do uzyskania jakości życia, poprzez uśmierzenie dokuczliwych objawów, zaspakajanie potrzeb fizycznych, psychicznych, socjalnych i duchowych oraz towarzyszenie choremu w trudnych momentach.

2. Rodzina ma prawo przebywać z pacjentem w stanie terminalnym całodobowo.

3. Szpital w miarę możliwości zapewnia pacjentowi w stanie terminalnym osobną salę dla zapewnienia atmosfery spokoju i prywatności oraz dla ułatwienia kontaktu z bliskimi, duchownym lub psychologiem.

4. W razie braku osobnej sali niezbędne jest wydzielenie części sali dla pacjenta w stanie terminalnym i odizolowanie jej parawanami przyłóżkowymi – aby zapewnić pacjentowi minimum intymności i prywatności.

 § 3

1. Opieka nad pacjentem w stanie terminalnym powinna mieć charakter holistyczny oraz zindywidualizowany i być sprawowana przez interdyscyplinarny zespół. Do zadań powyższego zespołu należy leczenie bólu, duszności i innych przykrych objawów, łagodzenie lęku, przeciwdziałanie osamotnieniu, izolacji oraz zapewnienie wsparcia duchowego.

2. Szpital umożliwia opiekę psychologiczną nad chorym oraz jego bliskimi.

3. Personel medyczny sprawuje opiekę pielęgniarską ze szczególną starannością, z zachowaniem zasad etyki zawodowej, zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami i aktualną wiedzą medyczną w szczególności poprzez:

1) Zapewnienie komfortu fizycznego i właściwej pozycji w łóżku,

2) Codzienną troskliwą pielęgnację,

3) Zapobieganie odleżynom, stosowanie udogodnień oraz medykamentów do tego przeznaczonych,

4) Utrzymanie higieny ciała,

5) Zapewnienie warunków do spokojnego odpoczynku oraz snu.,

6) Udzielenie pomocy rodzinie osób chorych terminalnie w pełnieniu opieki nad pacjentem.

4. Zabiegi i czynności pielęgnacyjne wykonywane są z poszanowaniem intymności   i godności pacjenta.

5. W przypadku wystąpienia dolegliwości bólowych należy wdrożyć konieczne postępowanie przeciwbólowe.

 § 4

1. Personel oddziału tworzy atmosferę spokoju i opanowania, oraz wykazuje empatię i wyrozumiałość wobec chorego i jego opiekunów w szczególności poprzez:

1) Zapewnienie kontaktu z lekarzem w razie potrzeby,

2) Okazywanie wrażliwości podczas wykonywania wszystkich czynności,

3) Poszanowanie odrębności kulturowej i wyznaniowej pacjenta,

4) Okazywanie szacunku,

5) Poświęcanie pacjentowi możliwie dużo czasu,

6) Uszanowanie autonomii pacjenta,

7) Aktywne słuchanie i okazywanie zrozumienia i empatii.

 § 5

1. Pacjent i jego rodzina mają pełny i całodobowy dostęp do informacji.

2. Przekazywanie informacji pacjentowi powinno być w stopniu w jakim potrzebuje tego pacjent, oraz w jakim określił to lekarz prowadzący, biorąc pod uwagę wpływ tych informacji na zdrowie pacjenta.

 § 6

Pacjent ma prawo do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej sprawowanej przez bliską osobę lub osobę wskazaną przez pacjenta, opieka ta nie jest obowiązkiem lecz uprawnieniem.

 § 7

Ostateczny zakres i czas opieki ustalany jest indywidualnie dla każdego pacjenta, w porozumieniu z Kierownikiem/Ordynatorem oddziału i innymi członkami personelu.

Sporządził: mgr D. Lidtke

§1

1. Celem procedury jest ustalenie jednolitej zasady informowania osób wskazanych przez pacjenta o pogorszeniu jego stanu zdrowia.

2. Przedmiotem procedury jest wskazanie odpowiedniego postępowania personelu medycznego względem nagłego pogorszenia stanu zdrowia pacjenta i sposobu dokumentowania tego faktu.

§2

1. W przypadku nagłego pogorszenia się stanu zdrowia pacjenta lekarz prowadzący/ lekarz dyżurny ma obowiązek niezwłocznie powiadomić osobę wskazaną przez pacjenta, przedstawiciela ustawowego lub opiekuna prawnego pacjenta.

2. W przypadku, gdy pacjent jest przytomny i świadomy, należy zapytać pacjenta czy ma życzenie, aby poinformować osoby upoważnione w dokumentacji medycznej o jego stanie zdrowia.

3. Numer kontaktowy pozyskuje się z dokumentacji medycznej pacjenta.

§3

1. Informacja telefoniczna o nagłym pogorszeniu stanu zdrowia pacjenta powinna być zwięzła , skrótowa, sugerująca niezwłoczny kontakt osobisty.

2. Z chwilą wykonania połączenia telefonicznego lekarz zobowiązany jest upewnić się, poprzez zadanie 2-3 pytań ogólnych pozwalających zweryfikować czy wykonany kontakt telefoniczny został wykonany do właściwej osoby.

3. Fakt powiadomienia odnotowuje się w historii choroby pacjenta, wpis autoryzując data, godziną i podpisem lekarza.

4. W przypadku 2 krotnej niemożliwości skontaktowania się z osobą wyznaczona przez pacjenta (nikt nie odbiera telefonu, telefon jest wyłączony) lekarz jest zwolniony z obowiązku informacji.

5.Fakt braku kontaktu z osobą upoważnioną odnotowuje się w historii choroby pacjenta, wpis autoryzując datą, godziną i podpisem lekarza.

§5

Przy kontakcie osobistym, należy pamiętać by informacja o nagłym pogorszeniu stanu pacjenta przekazywana była w sposób możliwie delikatny, lecz bez umniejszania ryzyka powikłań lub zgonu pacjenta, w warunkach zapewniających intymność.

§1

Pacjent ma prawo do kulturalnego i życzliwego traktowania w szczególności do poszanowania jego prywatności, intymności i godności w czasie udzielanych mu świadczeń zdrowotnych.

§2

1.      Podstawowym warunkiem poszanowania prywatności jest zapewnienie pacjentowi minimum skrępowania przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych, w tym celu wykorzystuje się gabinet zabiegowy, dyżurki lekarskie lub personel zwraca się z uprzejmą prośbą do pacjentów, którzy są w stanie opuścić salę chorych o chwilowe pozostawienie personelu medycznego z badanym pacjentem.

2.      Podczas wykonywania badań lub zabiegów lekarz zapewnia obecność tylko niezbędnego personelu medycznego.  

§3

Zachowanie zasad prywatności dotyczy także realizacji opieki pielęgniarskiej, przeprowadzania wywiadu, pobierania świadomej zgody pacjenta na planowane zabiegi oraz innych działań, które podczas pobytu pacjenta w Szpitalu wymagają zachowania prywatności.